به گزارش ایتنا و به نقل از سایتک‌دیلی، آنها با استفاده از مواد بسیار نازک و بازتاب‌دهنده، همراه با طراحی مبتنی بر هوش مصنوعی، موفق به ساخت نوعی بادبان نوری (lightsail) شده‌اند که ارزان‌تر، سریع‌تر و قابل توسعه برای مأموریت‌هایی مانند پروژه استارشات (Starshot) است.
بادبان نوری صفحه‌ای بسیار نازک و سبک است که با فشار نور حرکت می‌کند؛ مشابه بادبان کشتی اما با نیروی نور به جای باد. این فناوری می‌تواند زمان سفر به ستارگان نزدیک را از هزاران سال به چند دهه کاهش دهد.
نمونه‌ی اولیه طراحی‌شده، تنها ۲۰۰ نانومتر ضخامت دارد (بسیار نازک‌تر از موی انسان) و سطح آن با میلیاردها حفره در مقیاس نانو پوشیده شده است. این حفره‌ها باعث افزایش بازتاب نور و کاهش وزن می‌شوند. طراحی بهینه این الگو توسط تیم دانشگاه براون و با کمک الگوریتم‌های هوش مصنوعی انجام شده و ساخت فیزیکی آن توسط تیم دلفت به سرپرستی ریچارد نورت انجام گرفته است.
این دستاورد می‌تواند در آینده‌ای نزدیک پروژه‌هایی مانند Starshot را امکان‌پذیر کند؛ جایی که بادبان‌هایی در مقیاس متر با استفاده از لیزرهای زمینی فضاپیماهای بسیار کوچک را با سرعت بالا به سوی ستارگان نزدیک مانند آلفا قنطورس می‌فرستند.
علاوه بر سفرهای فضایی، محققان بر این باورند که این روش‌های طراحی و ساخت می‌توانند در بسیاری از حوزه‌های مهندسی نانویی دیگر نیز کاربرد داشته باشند. به گفته تیم تحقیقاتی، این تازه آغاز راهی برای حل مسائل پیچیده‌ای است که تاکنون بدون پاسخ مانده بودند.
