این مطالعه نشان می‌دهد که خوانندگان به سختی می‌توانند بین شعرهای تولیدشده توسط هوش مصنوعی و شعرهای شاعران معروف تمایز قائل شوند.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که شعرهای تولیدشده توسط هوش مصنوعی از شعرهای نوشته‌شده توسط انسان قابل تشخیص نیستند و حتی مورد استقبال و ترجیح کاربران نیز قرار می‌گیرند.

این مطالعه که توسط برایان پورتر و ادوارد ماکری، فیلسوفان علم، انجام شده است، نشان می‌دهد که خوانندگان به سختی می‌توانند بین شعرهای تولیدشده توسط هوش مصنوعی و شعرهای شاعران معروف تمایز قائل شوند.

در این تحقیق، ۱۶۳۴ شرکت‌کننده ده شعر با ترتیبی تصادفی را ارزیابی کردند: پنج شعر از شاعران معروفی مانند ویلیام شکسپیر، لرد بایرون، امیلی دیکنسون و تی.اس. الیوت و پنج شعر تولیدشده توسط مدل زبان GPT-3.5 که به تقلید از سبک این شاعران نوشته شده بود. نتایج نشان داد که شرکت‌کنندگان بیشتر احتمال داشت که شعرهای تولیدشده توسط هوش مصنوعی را به جای آثار انسانی شناسایی کنند و در واقع، شعرهایی که کمتر احتمال داشت انسانی باشند، همگی از شاعران واقعی بودند.

در آزمایش دوم، یک گروه ۶۹۶ نفری ازشرکت‌کنندگان به ارزیابی شعرها بر اساس ۱۴ ویژگی مختلف مانند کیفیت، زیبایی، احساس، ریتم و اصالت پرداختند. شرکت‌کنندگان به سه گروه تقسیم شدند و به هر گروه گفته شد که شعرها یا توسط انسان نوشته شده‌اند یا تولید شده توسط هوش مصنوعی، و بدون هیچ اطلاعاتی درباره منبع آن‌ها داده نشد. جالب اینجاست که شرکت‌کنندگانی که اطلاعاتی درباره نویسنده نداشتند، شعرهای تولیدشده توسط هوش مصنوعی را بیشتر از شعرهای انسانی تحسین کردند.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که شرکت‌کنندگان ممکن است شعرهای تولیدشده توسط هوش مصنوعی را به دلیل سادگی و قابل فهم بودن آنها بیشتر بپسندند. همچنین، انتظار دارند که شعرهای انسانی را ترجیح دهند و چون شعرهای تولیدشده توسط هوش مصنوعی را از نظر تفسیر و درک، آسان‌تر می‌دانند، این تمایل را به عنوان نشانه‌ای از انسانی بودن شعرها، اشتباه تفسیر می‌کنند.

این تحقیق نشان‌دهنده پیشرفت‌های قابل توجه در توانایی‌های مدل‌های هوش مصنوعی است. با این حال، پژوهشگران تأکید می‌کنند که این نتایج به معنای جایگزینی کامل شاعران انسانی نیست. در واقع، شرکت‌کنندگان در این تحقیق گزارش کردند که آشنایی کمی با شعر دارند و این کمبود آشنایی ممکن است بر توانایی آن‌ها در درک عمیق‌تر شعر تأثیر بگذارد.

به طور کلی، این مطالعه نشان می‌دهد که چگونه هوش مصنوعی می‌تواند در تولید محتواهایی مشابه با آثار انسانی موفق باشد و همچنین چالش‌هایی را برای درک و ارزیابی آثار ادبی ایجاد کند. با پیشرفت فناوری‌های تولید متن، ممکن است شاهد تغییرات بیشتری در دنیای ادبیات باشیم.