به گزارش ایتنا و به نقل از هاتسپات، بر اساس توضیحات پتنت، این روش امکان می‌دهد چندین هسته پردازنده منابع خود را به‌صورت پویا در اختیار یکدیگر قرار دهند و مانند یک «ابر‌هسته» واحد عمل کنند. سیستم‌عامل نیز این مجموعه را به‌عنوان یک هسته فیزیکی منفرد خواهد دید، در حالی که در عمل چندین هسته به‌طور همزمان برای اجرای یک بار کاری تک‌ریسمانی همکاری می‌کنند.
تا پیش از این، افزایش کارایی تک‌ریسمانی عمدتاً با طراحی هسته‌های بزرگ‌تر و افزایش فرکانس عملیاتی دنبال می‌شد. اما این روند موجب مصرف توان بالا و افزایش دمای CPU می‌شود. SDC در پی آن است که همان سطح بهبود عملکرد را با راندمان انرژی بالاتر و حرارت کمتر فراهم کند.
اینتل ادعا می‌کند این رویکرد با توزیع بار کاری میان چند هسته و استفاده از نرم‌افزار تخصصی و فضای حافظه مشترک، مشکلات رایج هسته‌های پرمصرف و فرکانس بالا را برطرف می‌سازد. در این فناوری، پردازنده می‌تواند بسته به نیاز، میان حالت استاندارد و حالت ابر‌هسته جابه‌جا شود.
با وجود این پیشرفت‌ها، پرسش‌های مهمی درباره اجرای عملی این فناوری باقی مانده است. هماهنگ‌سازی پیچیده میان هسته‌ها و دستیابی به ارتباط درون‌پردازنده‌ای کم‌تأخیر برای حفظ ترتیب برنامه‌ها از چالش‌های اصلی محسوب می‌شوند.
هنوز مشخص نیست چه زمانی و در کدام نسل پردازنده‌های اینتل SDC به کار گرفته خواهد شد. اسناد فاش‌شده در ژوئن نشان می‌دهد اینتل در حال توسعه خانواده‌های Nova Lake-S برای دسکتاپ، Nova Lake-U برای لپ‌تاپ و همچنین سری‌های Twin Lake، Wildcat Lake و Bartlett Lake-S است. اما معلوم نیست آیا این فناوری در نسل‌های نزدیک عرضه خواهد شد یا نیازمند زمان بیشتری برای تجاری‌سازی است.
